Lokalizacja: Wrocław
Wrocław poddawany jest stopniowej transformacji związanej z rewitalizacją dawnych obszarów. Przywrócenie dawnej świetności ulicy Komuny Paryskiej wraz z terenem otaczającym stanowi część powyższego planu. Główną ideą projektową koncepcji zagospodarowania jest stworzenie ogólnodostępnej przestrzeni publicznej o wysokich walorach funkcjonalnych i estetycznych. Nowo wykreowana przestrzeń stanowi płaszczyzną do integracji społecznych. Obecnie jest niewiele miejsc, gdzie życie sąsiedzkie łączy się w przestrzeni publicznej. Poprawa jakości przestrzeni publicznych sprzyja tworzeniu wspólnoty. W przyszłości ulicę można przekształcić w woonerf, która łączy funkcje ulicy, deptaku, parkingu i miejsca spotkań mieszkańców. Poszerzenie obszaru do wspólnego użytkowania przez mieszkańców na całą ulicę może być korzystne dla dalszych procesów integracji pomiędzy mieszkańcami, która ma szczególne znaczenie ze względu na proces rewitalizacji Wrocławia.
Głównym założeniem było minimalizowanie wprowadzania nowych elementów, a bazowanie na istniejącej strukturze. Dzięki przyjętym założeniem powstała spójna koncepcja zagospodarowania z historycznym zachowaniem układu zieleni pierzejowej. Wykreowano przestrzeń publiczną bez barier, dla wszystkich (bez względu na stopień sprawności), dedykowaną wszystkim grupom społecznym, która poprawia jakość życia mieszkańców Przedmieścia Oławskiego, uwzględniając tradycje i charakter miejska.
Projekt uwzględnia zachowanie wnętrz urbanistycznych wypracowanych ciągami zabudowy pierzejowej i odnosi się do genetyki urbanistycznej tego obszaru. Rozwiązania projektowe są dobrane świadomie względem stylistyki i cech, które zostały zakomponowany przy użyciu języka historycznej planistyki. Zastosowano takie elementy, jak kształtowanie ciągów ulic w odniesieniu do zabudowy pierzejowej, wprowadzenie pasm ruchu pieszego, rowerowego, kołowego, a także małej architektury, wprowadzenie zieleni wysokiej, niskiej. Projekt przewiduje szereg rozmaitych miejsc spotkań. Bardziej formalne przystanki na świeżym powietrzu to ławki wzdłuż ul. Komuny Paryskiej. Mniej formalne to meble wokół kawiarni artystycznej, czy na pobliskim bazarku.
Ulica Komuny Paryskiej została ukształtowana jako ulica śródmiejska z uspokojonym ruchem kołowym i zapewniającym komfort warunków komunikacji dla ruchu pieszego i rowerowego (z wyznaczoną ścieżką rowerową dwukierunkową). Za priorytetowe uznano kształtowanie przestrzeni bezpiecznej dla wszystkich użytkowników oraz ograniczenie dostępności samochodów do zakresu zapewniającego niezbędną obsługę usług wzdłuż ulic, oraz dojazd do przyległych nieruchomości, w tym przestrzeni podwórkowych, a także wykreowanie zielonych miej postojowych (pokrytych roślinnością o charakterze ruderalnym). Projekt na odcinku między Placem Trójkąta z ul. Prądzyńskiego został zaprojektowany w taki sposób, aby w przyszłości podczas lokalnych uroczystości umożliwić zamykanie tego odcinka, tworząc jednolity deptak. Nie wprowadzono zmian lokalizacji wiat przystankowych i postoju autobusów na ulicy.
Plac Trójkątny jest przestrzenią, która odpowiada na potrzeby miasta i mieszkańców. Obecna kubatura została przekształcona na pawilon wystawienniczy. Na osi pawilonu zaprojektowano podest, który w przyszłości może służyć jako scena lokalnych uroczystości, a także wprowadzono charakterystyczny element: lampion - nawiązujący do lampionów w danych historycznych powozach (powtórzony na obszarze terenu zielonego). Funkcja wystawiennicza przewidziana w dawnym budynku, jak magnes przyciąga swoją aktywnością przez większość dnia, a zastosowanie zieleni izolacyjnej odgradza od ruchliwej ulicy. Zlokalizowany w pobliskim sąsiedzkie wolny teren przekształcono na różnorodną przestrzeń zarówno o miejskim, jak i osiedlowym charakterze, podzieloną na dwie części przy pomocy kubatury, przeznaczonej na małe sklepy spożywcze, kawiarnie artystyczną oraz miejsce dla grup lokalnych (np. świetlica). Po obu stronach powstał wielofunkcyjny plac o przeznaczeniu dla dostawców lokalnych produktów (bazarek), a z drugiej strony np. na kino plenerowe. Obie te przestrzenie umożliwiają organizacje imprez masowych. Zaproponowana kubatura wtapia się w otoczenie. Dzięki zastosowaniu zielonym dachom mieszkańcy okolicznych budynków patrząc przez okna na plac, widzą jednolitą zieleń. Pozyskiwana woda deszczowa z dachów jest powtórnie wykorzystana w systemie nawadniania oraz do spłukiwania wody w toaletach. Dzięki przyjętym rozwiązaniom obszar projektowy będzie miejscem atrakcyjnym w różnych porach dnia, tygodnia oraz roku: wiosną przewiduje się targi z wczesnymi owocami i warzywami, targi śniadaniowe oraz spotkania sąsiedzkie, latem – seanse filmowe, koncerty plenerowe, obserwacje gwiazd, strefy kibica, pokazy zabytkowych samochodów oraz gimnastyka plenerowa, jesienią – targ z grzybami, targ hobbistyczny oraz konkursy wyrabiania dyń dekoracyjnych, zimą natomiast małe lodowisko oraz targi świąteczne.
Obszar działek u zbiegu ul. Komuny Paryskiej i ul. Pułaskiego pozostał niezabudowany i funkcjonuje jako teren zielony. Jest to swoisty hołd historii miejsca. Zaproponowano tam głównie łąki kwietne z ulami oraz pola ziołowe, które przyczyniają się do podnoszenia świadomości ekologicznej oraz nawiązują do ważnego aspektu, jakim jest ochrona bioróżnorodności w miastach. Teren ten powiązano ciągami komunikacyjnymi przypominającymi trójkąt. Motyw ten w nienarzucający się sposób powtarza się na wielu elementach zagospodarowania, również w postaci małej architektury. Istniejąca kubatura została zredukowana i przeniesiona na plac przy Trójkącie. Zastosowano szpaler zieleni wysokiej od ul. Generała Kazimierza Pułaskiego, który stanowi tło dla zagospodarowanego terenu oraz zapewnia ochronę buforową dla ruchliwych ulic, co przyczyni się także do budowania kameralności przestrzennej nowego założenia kompozycyjnego.
Zdecydowano, że projekt oraz zastosowane rozwiązania techniczne będą przyjazne dla środowiska, dlatego przyjęto następujące rozwiązania proekologiczne:
- kolekcjonowanie wody deszczowej (używana do nawadniania i w toaletach);
- hvac system (zintegrowany system wentylacji i klimatyzacji);
- wspornikowe zacienienie (ochrona przed nadmiernym słońcem);
- panele fotowoltaiczne (zmniejszenie zużycia energii elektrycznej);
- recykling wody szarej (ponowne użycie wody);
- zielony dach (izolacja termiczna);
- naturalne materiały (dostosowane do zmiennych warunków);
- green-walls (zielone ściany redukujące hałas);
- rodzime gatunki drzew i krzewów;
- łąki kwietne (wzrost bioróżnorodności, zmniejszenie występowania wysp ciepła, miejskie pszczoły);
- ogrody deszczowe (oddanie wody do ekosystemu).
Zaproponowana roślinność w ażurowy sposób wtapia się w projektowaną posadzkę oraz tworzy spójną formę, która może być modułowana (powtarzana). Zaproponowano zieleń w postaci tradycyjnych formach kwietników, szpalerów drzew, ogrodów deszczowych, jako najważniejszego elementu projektu i podstawowego środka poprawy jakości przestrzeni publicznej. Celem doboru gatunkowego było wyszczególnienie gatunków, które są łatwe w pielęgnacji. Z uwagi na charter miejsca, obecność dużych drzew oraz przewidywane funkcje terenu, dobór gatunkowy zredukowano do poniższych gatunków:
- gatunki rodzime drzew i krzewów: Lipa drobnolistna, Klon polny, Dereń świdwa, Głóg jednoszyjkowy, Kalina Hordowina, Róża dzika, Śliwa tarnina.
- gatunki roślinności łąkowej: Chaber łąkowy, Komornica zwyczajna, Marchew dzika, Świerzbnica polna, Wyka ptasia, Złocień zwyczajny, Zagorzałek żółty.
- gatunki roślinności ruderalnej: Babka zwyczajna, Bylica pospolita, Gwiazdnica pospolita, Lniczka mała, Mniszek zwyczajny.
